12 درس طلایی از حضرت علی (ع)

 

حضرت علی علیه السلام می فرماید: هر که نهان خود را درست کند (اندیشه اش را پاک کند)، خدا آشکارش را درست نماید (خوش سازد) و هر که برای دینش کار کند، خدا امر دنیای او را کفایت فرماید (از سختی ها برهاند) و کسی که نیکو سازد آنچه بین خود و خدا هست (از غیر خدا چشم بپوشد)، خدا آنچه بین او و مردم است نیکو نماید (مردم را با او مهربان گرداند)

از علی آموز اخلاص عمل شیر حق را دان منزه از دغل

1. کسی که از گفتن "نمی دانم" روی گردان است، به هلاکت و نابودی می رسد.
2. هر ظرفی با ریختن چیزی در آن پر می شود جز ظرف دانش که هر چه در آن جای دهی، وسعتش بیشتر می شود.
3. خود پسندی یکی از حسودان عقل است.
4. چون عقل کامل گردد، سخن اندک شود.
5. نادان را یا تندرو یا کندرو می بینی.
6. چشم از سختی خار و خاشاک و رنج ها فرو بند تا همواره خوشنود باشی.
7. ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی ناتوان است، و از او ناتوان تر آن که دوستان خود را از دست بدهد.
8. در دگرگونی روزگار، گوهر شخصیت مردان شناخته می شود.
9. دوست، دوست نیست مگر آنکه حقوق برادرش را در سه جایگاه نگهبان باشد: در روزگار گرفتاری، آن هنگام که حضور ندارد، و پس از مرگ.
10. دوستی کردن نیمی از خردمندی است.
11. اندوه خوردن، نیمی از پیری است.
12. از کفاره گناهان بزرگ، به فریاد مردم رسیدن و آرام کردن مصیبت دیدگان است.

                                            منبع:
                                                   نهج البلاغه